In Durbuy, in de Belgische Ardennen woont de Hare Krishna beweging in het kasteel van Petite Somme. Het kasteel heeft een lange geschiedenis en biedt nu onderdak aan Radhadesh Ardennen: een spirituele leefgemeenschap. De bewoners verspreiden het Krishna bewustzijn zoals dat geopenbaard is in de Bhagavad-gita.
De stichter van de Hare Krishna beweging is Swami Prabhupada.
Met zeventien vrouwen vertrokken we om 8.40 uur vanuit Nieuwstadt naar Durbuy. We waren met vier auto’s, het was ideaal reisweer, en een kleine twee uur later was iedereen er. We begonnen met yoga in de ruimte op zolder.
De zolder is ruim, dus fijn om er yoga te doen, het was er aangenaam warm, heerlijk want er was een lange ontspanning met o.a het lied : make me a channel of your peace. Het lied waar eigenlijk de hele yoga filosofie in vervat zit.
Na de yogales was het meteen tijd om naar het restaurant te gaan waar we een heerlijke vegetarische maaltijd nuttigden.
Bij de ambachtelijke bakker werd er
’s morgens al een lekker broodje gekocht.
Daarna werd er gewinkeld in de Indiase winkel.
Iedereen vond er wel iets leuks.
Om 2 uur begon de rondleiding, eerst een filmpje van een minuut of twaalf. De oudste vermelding van het kasteel te Petite –Somme dateert uit de 11e eeuw, toen het goed in handen was van Gozélon de Montaigu. Het huidige gebouw dateert echter van veel later. Het kasteel werd in de 1e wereld-oorlog gebruikt als hospitaal waar gewonde soldaten verpleegd werden.
Sinds vele jaren woont de Hare Krishna beweging er. Een spirituele beweging, een religieuze stroming waarvan de leden zich wijden aan de verering van Krishna, een god uit het Hinduisme. Deze beweging werd in 1966 gesticht in New York door A.C Bhaktivedanta Swami Praphupada ( 1896-1977). Hij zat in Hyde Park Hare Krishna te zingen, mensen kwamen luisteren, nog meer mensen kwamen, men zong mee en dat was het begin van de Hare Krishna beweging. Het was George Harrison die een zak dollars schonk aan de stichter van de Hare Krishna beweging. Toen de Beatles weer weg gimgen uit India is George er nog een tijd gebleven. Hij was op zoek naar rust, naar de zin van het bestaan.
Een alleraardigste vrouw, gekleed in een Indiaas gewaad leidde ons rond. Ze sprak o.a. over de ziel die het dode lichaam verlaat en op zoek gaat naar een ander lichaam, ze sprak over het leven in de gemeenschap, ze liet ons de tempel zien. Er waren schitterende gebrandschilderde ramen. ’s Morgens heel vroeg, om half 5 meen ik, gaat men naar de tempel en aanbidt men Krishna door dansend en zingend deze mantra te zingen: “Hare Krishna, hare Krishna, Krishna Krishna, hare hare, hare Rama, hare Rama, Rama Rama, hare hare’ – vertaald: O energie van de Heer (Hare), 0 al-aantrekkelijke Heer (Krishna), Allerhoogste Genieter (Rama), laat me U alstublieft dienen.
Er waren schitterende gebrandschilderde ramen
Ze vertelde ook dat men een aantal keer per dag op zijn/haar japa mala (gebedssnoer van 108 kralen) gaat chanten. Het was allemaal heel boeiend wat ze vertelde. We gingen ook de wenteltrap op om boven van het uitzicht over de Ardennen te genieten. Helaas, het regende, dus lang zijn we daar niet gebleven.
Er waren schitterende gebrandschilderde ramen
We waren toe aan koffie, die lieten we ons goed smaken in het restaurant, daarna gingen we weer naar de yoga ruimte. We zongen er mantra’s deden een paar geleide meditaties en een aantal zonnegroeten. Het zal tegen zes uur zijn geweest dat we Durbuy verlieten. Het was een fijne dag. Dank aan de chauffeurs die ons weer veilig naar huis brachten. Dank aan de Hare Krishna gemeenschap dat we er mochten zijn.
Misschien dat we in juni tijdens de internationale yogadag teruggaan?
José